De Dolende Man lezen, de ik-figuur volgen in zijn verwoed kappen van het woud strohalmen, is een harde confrontatie met de verwarrende tijdsgeest. Dat gebeurt op een stijlvaste, strakke, soms poëtische manier. Bakker dikt in, schrapt, wordt nergens breedsprakig. Wat over blijft is een transparant geheel dat zich als 'filosofisch reisboek door het leven' heerlijk laat weg lezen. Tegenover de ingetogen taal staat een uitbundige thematiek. In een naadloos op elkaar aansluitende reeks observaties, anekdotes, herinneringen, overpeinzingen en verzuchtingen wordt ons alledaagse hemd ontrafeld tot losse draden. De geestelijke kou die velen deze dagen voelen wordt pijnlijk herkenbaar. In het eerste deel, geschreven op Cuba, moet het 'alle varkens gelijk' eraan geloven en krijgt 'en passant' de taal als leugen ervan langs. Daarna worden in 'Het Vrije Westen' onze vluchtwegen naar schijngeluk op een vileine manier ontmaskerd. Het laatste deel reserveert Bakker voor zijn in Rome en Jeruzalem geschreven afkeer van het valse licht der monotheïstische godsdiensten. In het alles symboliserende en samenvattende, bij vlagen hallucinerende slot staat Bakker zich die ene handreiking toe en ontdekt hij de identiteit van de man die hem het hele boek volgt. Over schoonheid en troost gaat De Dolende Man niet. Een hapklare brok is het evenmin. Maar fascinerend is het boek zeker. Bakker moet worden nagegeven dat hij op een sterke manier voorkomt dat de aangesneden problematiek, die van nu is en tegelijk van alle tijden, niet heeft geleid tot een 'zwaar' boek. De Dolende Man blijft op een vaak humorvolle manier licht genoeg van toon. Theo Bakker (Oegstgeest, 1951) is (sport-)journalist en schrijver. Zijn vakgebieden zijn tennis en voetbal. Voor NOS Radio volgde hij de generatie Haarhuis/Eltingh/Siemerink/Krajicek op de voet. Met laatstgenoemde schreef hij twee boeken: Netpost en Honger naar de Bal, een collage interviews met sporticonen als Cruijff, Rijkaard, Van den Hoogenband en Ritsma. Jarenlang produceerde hij columns voor diverse media. In 2001 verscheen van zijn hand de dichtbundel Toch daagt het weer, waarvan Komrij het gedicht 'Debielocratie' opnam in zijn bloemlezing 'Nederlandse Poëzie'.