Dame de coeur is de naam van de roos die centraal staat: als symbool voor de liefde die de verteller als twaalfjarige literator in spe opvat voor zijn lerares Tsjechisch en als stekelige getuige van zeer zinnelijke romance die zich tussen hen ontwikkelt. Totdat de vrouw op een dag plotseling verdwijnt en de jongen met zijn gebroken hart en uitbundig ontloken seksualiteit achterlaat. In de herfst van zijn leven doet de verteller, tijdens een ontmoeting met een jonge vrouw, het verhaal van deze indringende jeugdervaring. Zijn toehoorster geeft er dan een onverwachte draai aan door de episode van en vervolg te voorzien. Het wordt echter niet helemaal duidelijk of de lezer dit einde serieus moet nemen of dat de schrijver een spelletje met hem speelt.