De Buddhacarita is de oudste bekende biografie van de Boeddha, geschreven in de eerste eeuw n.Chr. het is ook een van de oudste, voortbrengselen van de kavya - literatuur, de bellettrie van het oude India. Het is het Sanskriet overgeleverde deel van dit werk, dat hier vertaald en toegelicht is, beschrijft het leven van de Boeddha tot aan de verlichting in Chinese en Tibetaanse vertaling overgeleverd. Asvghosa was een geleerde brahmaan, die zich tot het boeddhisme bekeerde en waarschijnlijk behoorde tot de sekte van de Bahusrutika's, een van de achttien scholen van het oude boeddhisme, waarvan nu alleen nog de Theravada over is gebleven. Hij beschreef met evenveel; verve de geneugten van het wereldse leven als de geest van de wereldverzaking. Zijn bloemrijke taal en lichte, speelse toon kunnen zijn diepe ernst en betrokkenheid bij de Dharma echter niet verhelen. Met weelderige, bijna wellustige poëzie lokt hij de lezer ongemerkt naar de vrede en het geluk van de onthechting. Hij verbeeldt realistisch de wereldse genoegens die hij vervolgens ontmaskert als efemeer en onwerkelijk. Asvaghosa wordt gerekend tot de zes grootste dichters die India heeft voortgebracht en behoort volgens sommige tot de tien belangrijkste dichters van de wereld. Een ander belangrijk werk van zijn hand, de Saundarananda, verscheen eerder in Nederlandse vertaling als Nanda, de mooiste.