Franz Lehár was een van de favoriete componisten van Hitler. Na een ontmoeting tussen de twee toonde Hitler zich een echte fan: hij beloofde zijn hand een tijd niet te wassen om de handafdruk van Lehár bij zich te houden. Lehár genoot van de aandacht en de verering van de nazi-bonzen. Er was echter één probleem: zijn vrouw Sophie was Joods. Lehár heeft voor haar gestreden en is pal voor haar gaan staan. Hij heeft zijn invloed toegewend om Sophie in veiligheid te brengen. Met hulp van Goebbels heeft Lehár haar 'ere-ariër' weten te maken; het achterdeurtje waardoor de nazi's enkele Joden met rust lieten. Veel vrienden van Lehár waren echter ook Joods, waaronder zijn beste vriend en librettist, die tot aan zijn dood in het concentratiekamp bleef hopen op de hulp van zijn invloedrijke vriend. Voor hen sloot Lehár echter de ogen. Johan Bosveld gaat op zoek naar de mens Lehár. Hoe kan een man zich laven aan de verering van de nazi's en ook zijn vrouw redden van hun moordzuchtige plannen, terwijl hij tegelijkertijd zijn vrienden wel ogenschijnlijk gevoelloos laat vallen? Bosveld schetst in een prachtige stijl deze tweespalt in een enkel persoon, de tegenstrijdigheid van deze kunstenaar, de componist die zijn tijdgenoten in vervoering kon brengen met zijn lichtvoetige muziek maar die ook een duistere kant lijkt te hebben.