Tina leeft in een zelfverkozen isolement in een appartement in Berlijn. Op het eerste gezicht lijkt ze een weldenkende vrouw, die haar leven op orde heeft. Op een dag wordt er aangeklopt en staat Tanja voor de deur, een meisje dat ontsnapt is uit een ander appartement in het gebouw, waar ze tot prostitutie werd gedwongen. Tina werpt zich op als Tanja's beschermer en ziet haar als haar 'kleine zusje' – met desastreuze gevolgen. Het is maar liefde is een hoogst ongebruikelijke leeservaring. Het boek leest als een psychologische thriller, maar het is tegelijkertijd een geestig boek. Hoe kun je om zo'n tragedie lachen? Misschien omdat we iets van onszelf in Tina herkennen. Of omdat we bang zijn zo te eindigen als zij …