Keizer Heliogabalus (204-222): de belichaming van zonde en wangedrag. Op veertienjarige leeftijd bestijgt de jonge keizer de troon van Rome. De Syrische zonnepriester met de geest van een puber regeert vier jaar lang het machtige keizerrijk. Zijn bewind wordt getekend door een aaneenschakeling van misdragingen: het schenden van tempels, het bespotten van goden, seksuele uitspattingen en extravagante orgieën. Na vier jaar is het genoeg en wordt hij door soldaten vermoord. Martijn Icks omschrijft de ontwikkeling in literaire en artistieke werken over deze roemruchte keizer. Antieke auteurs waren genadeloos in hun oordeel over Heliogabalus, maar moderne schrijvers en kunstenaars worden door hem gefascineerd. Zij beschrijven de jonge heerser als boosaardige tiran, kwijnende decadent, gekroonde anarchist en antieke popster. Is de 'echte' Heliogabalus in deze wirwar van beelden nog terug te vinden?