In Burundi, een buurland van Rwanda dat verwoest werd door interraciale bloedbaden, ellende en aids, strijdt een uitzonderlijke vrouw voor de uitroeiing van de haat. Marguerite Barankitse (1956) - Maggy voor velen - heeft deze haat in zijn meest onmenselijke gedaante gezien toen in 1993 voor haar ogen 72 mensen werden vermoord. Tijdens deze barbaarse aanslag slaagde zij erin om met gevaar voor eigen leven vijfentwintig kinderen te redden. Later zou ze nog honderden anderen in veiligheid brengen tijdens de helse burgeroorlog. Uit haar woede en verzet, maar ook uit haar sterke geloof in het christendom en haar liefde voor het leven put zij nog steeds krachten waarmee ze mensen hoop weet te geven. Dankzij haar inzet konden meer dan 10.000 kinderen eten, naar school gaan, opnieuw verenigd worden met hun familie of een nieuw thuis vinden. Zij krijgen nu onderwijs in vrede en leren vergevingsgezind en respectvol met elkaar om te gaan. Dat maakt van hen een nieuwe generatie burgers die hun menselijkheid boven iedere etnische afkomst stelt, Hutu, Tutsi of Twa. Met gratie, eerlijkheid en humor beschrijft Marguerite Barankitse haar ervaringen. Ze deinst er niet voor terug om kritiek te spuien op bepaalde humanitaire acties, machtsinstellingen en zelfs de Kerk. Barankitse verzette bergen in tijden van wanhoop en leert ons een bijzondere levensles.