Generaal Kruls, tussen 1944 en 1951 de hoogste militaire gezagsdrager in Nederland, kwam door zijn eigenmachtig optreden vaak in conflict met de Nederlandse regering. Een van Nederlands markantste militairen uit de twintigste eeuw heeft eindelijk zijn biografie. Hendrik Johan Kruls (1902-1975) was als Chef Staf van het Militair Gezag nauw betrokken bij het Nederlandse beleid ten tijde van de bevrijding. Vanaf 1945 was hij als Chef van de Generale Staf medeverantwoordelijk voor de strijd tegen de Indonesische onafhankelijkheid. Als voorstander van de harde lijn kwam hij regelmatig in aanvaring met het kabinet. In 1951, twee jaar na zijn benoeming tot hoogste man van de drie krijgsmachtsdelen, werd hij plotseling uit zijn functie ontheven en in 1953 (eervol) ontslagen. Hoewel Jaap Hoogenboezem hem in zijn kritiek niet spaart, stelt hij de gangbare opvattingen over Kruls als een notoire dwarsligger op vele punten bij.