Het tweede deel zet de behandeling van de godsdienst der Indogermaanse volken voort met de Grieken en Romeinen. Dit brengt ons in een andere wereld, in een wereld die geheel tot de historie behoort, waarvan slechts indirect, om zo te zeggen literair, zekere elementen zijn blijven voortleven in de overigens zo rijke geestelijke erfenis welke de nazaten van de Oudheid in de Westerse beschaving bewaren. In dit gedeelte worden niet enkel de min of meer bekende Grieks-Romeinse mythologie behandeld, maar ook de verschillende vormen van een forse cultus enerzijds, evenals de meer vergeestelijkte gedachten en inzichten van denkers en dichters anderzijds. Bij de Romeinen wordt de nadruk gelegd op de eenvoudige volksereligie in de tijd voordat de mode het importeren van Griekse en andere godheden bevorderde. Op den duur groeide dit uit in het syncretisme, de vermenging van diverse religieuze elementen, waardoor de periode van het hellenisme werd gekenmerkt. Dit laatste wordt dan ook als derde behandeld, al was het bij het begin van de christelijke jaartelling al eeuwen oud. Het christendom hebben de schrijvers in dit werk niet opgenomen, zodat het werk niet door een groot stuk kerkgeschiedenis wordt bezwaard. Zij gaan voort met de behandeling van de religie de Germanen, welke geflankeerd wordt door korte overzichten van de spaarzame gegevens betreffende de Keltische en de Slavisch-Baltische godsdienstvormen. Het vierde deel van het werk is gewijd aan de cultuurvolken van het Verre Oosten: de religieuze voorstellingen van de Chinezen en Japanners. Tenslotte omvat het laatste gedeelte een zeer groot en uiteenlopend complex: de religies van de volken met een schriftloze cultuur in Afrika, Azië, Amerika en Australië met de Oceanische eilanden. Met dit alles is een boek tot stand gekomen dat men jarenlang telkens opnieuw ter hand zal nemen en met vrucht zal raadplegen over de talloze facetten van de bonte en rijke geschiedenis der godsdiensten.