In de eerste desastreuze maanden na Pearl Harbor nam het Japanse leger 140.000 man krijgsgevangen, van wie er 25% stierf. Medische behandeling werd geweigerd en de krijgsgevangenen leden honger en dorst. Zendingen voedsel en medicijnen van het Rode Kruis werden door de Japanners geroofd. Krijgsgevangenen werden blootgesteld aan medische experimenten en tienduizenden stierven aan ziekten als beriberi, scheurbuik, malaria, dysenterie en cholera. Zij die het overleefden, moesten werken tot ze er bij neer vielen. Een van de verschrikkelijkste feiten die in dit boek aan de orde komen en die nergens in de officiële militaire geschiedschrijving zijn vastgelegd, is dat vele tienduizende krijgsgevangenen omkwamen door bombardementen en beschietingen die door generaal Douglas MacArthur waren bevolen. Voor het schrijven van dit boek heeft de auteur tien jaar besteed aan onderzoek en gesprekken met degenen die deze hel - o.m. het werk aan de Burma-Siamspoorlijn - hebben overleefd. Dit aangrijpende