Alwie begeert de eeuwige wijsheid als zijn vertrouwde bruid te bezitten, moet voor haar deze getijden dagelijks devoot bidden. De getijden van de eeuwige wijsheid zijn onderdeel van het getijdenboek van Geert Grote (1340-1384), de geestelijke vader van de Moderne Devotie, een religieuze hervormingsbeweging uit de Middeleeuwen. Met hun vernieuwende geestelijke programma van innerlijkheid, nederigheid en persoonlijke armoede streefden de moderne devoten ernaar vorm te geven aan het groeiende verlangen van vrome mensen om dichter bij God te komen. In een wereld van voortdurende crises beantwoordden de Getijden van de Eeuwige Wijsheid aan het verlangen van christenen naar zingeving en het vinden van God in het eigen innerlijk. In dit opzicht verschilt de middeleeuwse mens niet van de mens in het begin van de eenentwintigste eeuw. De ritmische tekst verwoordt in veel variaties het verlangen naar de liefde Gods. Centraal staat de vreugde van de ziel die door God wordt bemind. De Eeuwige Wijsheid onttrekt de mens aan zijn aardse bestaan en dringt gevoelens van angst en onmacht naar de achtergrond.