Ruim tien jaar geleden ontmoette de auteur een meisje met een zeer ernstige handicap: bij haar geboorte ontbrak een deel van haar hersenen. In het huis waar ze woonde, maakte dit echter geen verschil. Ze werd op dezelfde gelijkwaardige manier behandeld als haar huisgenoten – een mens zoals ieder ander. Door deze ontmoeting ging de auteur op zoek naar een ander verhaal. Dit boek gaat over de vraag wat het betekent om mens te zijn. In onze cultuur is het antwoord vaak: zelf willen, zelf kunnen en zelf doen. Maar wat zegt dit over het bestaan van mensen voor wie het woordje ‘zelf’ geen betekenis meer heeft, of zelfs nooit heeft gehad? Zijn zij tweederangs? Hans Reinders (1950) is hoogleraar ethiek aan de theologische faculteit van de Vrije Universiteit te Amsterdam, waar hij ook de Bernard Lievegoedleerstoel voor ethische aspecten van zorg en hulpverlening vanuit de antroposofie bekleedt.