In de andere essays die naast dit belangwekkende stuk in Gedreven voor verwantschap zijn opgenomen, kiest Kaleis de kant van Hermans, die sinds zijn verhuizing naar Parijs in 1973 banbliksems, vernietigend als zijn beruchte Mandarijnen op zwavelzuur, op het gehate Nederland afvuurde. Door een nieuwe generatie critici onder aanvoering van Jaap Goedegebuure en Carel Peeters werd Hermans in de jaren tachtig als een-schrijver-op-zijn-retour neergezet. Kaleis verzette zich hiertegen.