Twintig jaar lang bepaalde hun zwaar verslaafde zoon het leven van Ruud Heinsius en zijn gezin. Roberts eerste stickie, op zijn zestiende, was het begin van een ellendige reis door drugsland, op zoek naar steeds grotere kicks. Ruud Heinsius beschrijft zijn wanhoop, de angst, het onbegrip van de omgeving, zijn steeds weer aanwakkerende hoop en de diepe desillusie.