Paul Verbruggen (1891-1966) is een relatief onbekende vriend en tijdgenoot van Paul van Ostaijen. Verbruggen verkeerde in de kringen rond het expressionistische tijdschrift Ruimte, maar zijn poëzie is niet expressionistisch. Gerrit Komrij, die Er is iets om de dingen heen samenstelde, spreekt liever van: ‘een vitalisme zonder propaganda’; ‘wortels in het modernisme, met vertakkingen naar een poëzie van stilte en intimiteit. Verbruggens gedichten zijn ‘bijna niets’ en toch van het kleinste vervuld; geconstrueerd uit kruimels en aarzelingen, uit pluizen en fluisteringen, hebben ze toch niets minder dan de volte en het heelal tot onderwerp. Hij behandelt de woorden behoedzaam en attent, en laat ze toch uitbundig bloeien. Dit alles in een eigen, typisch Verbruggeniaanse mix van lyriek en mystiek enerzijds en parlando en zakelijkheid anderzijds.