Het potlood praatte zachtjes tegen me terwijl ik tekende. Ze zei: 'Ik ben je vriendin tot in de eeuwigheid.' Ik vroeg: 'Wat is eeuwigheid?' Potlood antwoordde: 'Waar geen muren of vloeren zijn. Waar het licht is en je de muziek van de wind kunt horen.' Een kind wordt door haar streng religieuze ouders in huis gevangengehouden. Hester heeft nog nooit met een ander kind gesproken of de buitenwereld gezien. Haar enige bezit is een geïllustreerde kinderbijbel, en de beeldspraak daaruit vormt het enige houvast waarmee ze op poëtische wijze grip krijgt op de wereld. Haar vriendjes zijn Kat, lepel, deur, knop, bezem en boom, die haar soms vertellen wat ze moet doen. Op een dag zegt knop tegen Hester: 'Draai me om … draai me om', en ze vindt de deur naar het verboden buiten. Sofie Laguna's verbluffend virtuoze taalgebruik, haar beeldspraak en haar verbeeldingskracht sprankelen op elke bladzijde en maken deze roman tot een opgewekte, verhelderende en uiteindelijk ook vreugdevolle geloofsdaad. 'De sterren schijnen het felst vanuit de diepste duisternis.'