Ruth vindt op het strand van een desolaat eiland in Canada een aangespoelde Hello Kitty-lunchbox. In de trommel zit een Japans dagboek en een oud horloge. Nieuwsgierig verdiept Ruth zich in haar bijzondere vondst. Door het lezen van het dagboek wordt ze in de wereld van het zestienjarige meisje Nao gezogen. Het lijkt alsof er een onzichtbare draad tussen beide vrouwen gespannen is. In Tokio heeft Nao besloten dat er maar één uitweg is voor haar pijnlijke eenzaamheid en het voortdurende gepest van haar klasgenoten: zelfmoord. Maar eerst begint ze een dagboek over het leven van haar zenboeddhistische overgrootmoeder. Het dagboek wordt Nao’s toevluchtsoord en zal uiteindelijk invloed hebben op meer levens dan alleen het hare. Ozeki weet met Een tijdelijke vertelling schijnbaar onmogelijke verbanden te leggen tussen schrijver en lezer, verleden en heden, feit en fictie, tussen geschiedenis, mythen en pesten.