Egbert van der Meer (1891-1954) heeft vooral bekendheid gekregen als schrijver van een tweetal dagboeken, die kort na de Tweede Wereldoorlog in de gehele breedte van de gereformeerde gezindte gunstig ontvangen en zeer gewaardeerd werden. Hij was hervormd predikant, en bewoog zich aanvankelijk in ethisch/confessionele kring. In zijn standplaats Utrecht vond rond de Tweede Wereldoorlog een kentering in zijn geloofsbeleving en denken plaats 'Het behaagde de Heere Zijn Woord aan mij te ontsluiten', schreef hij later. In dezelfde tijd werd een rugkwaal openbaar die hem binnen enkele jaren grotendeels verlamde. In 1945 moest hij emeritaat aanvragen. Na zijn emeritaat verlegde het arbeidsterrein van ds. Van Meer zich. Hij werd 'schrijfdominee'. Als vaste medewerker aan verschillende periodieken publiceerde hij veel meditatief werk.