In 1961 onderwierp een jonge antropoloog zich aan de keiharde riten van de Yaqui-sjamanen, en deed aan de buitenwereld verslag van buitengewone en soms onverklaarbare belevenissen. Dat eerste boek, De lessen van don Juan, werd een wereldwijde sensatie. Maar aan het einde van dat boek schrok de schrijver nog terug voor de laatste, ultieme testen die ‘een man die kennis heeft’ moet ondergaan. In 1968 keerde Carlos Castaneda terug naar de Yaqui, naar don Juan, diens hallucinaties opwekkende drugs en naar een wereld die nooit eerder was betreden door buitenstaanders. Die ultieme reis beschrijft Castaneda in dit ijzingwekkende boek.