Millennia lang hebben mystici en wijzen de duisternis gebruikt als spiritueel instrument om met hun verleden, oude conditioneringen en de beperkte werkelijkheid van hun samenleving te breken. Spirituele zoekers uit veel oude tradities - Keltisch, oosters, indiaans, Tibetaans en Afrikaans - hebben de duisternis gehanteerd als een instrument voor spirituele verlichting. Heaven en Buxton laten zien hoe de ervaring van totale duisternis, zelfs als is het maar voor een paar uur, een opmerkelijke helderheid en mentale stilte brengt en op die manier een springplank verschaft voor creativiteit, intuïtie en spirituele ontwikkeling. Een ceremoniële beleving van duisternis ie een manier om verborgen aspecten van het onbewuste en bovenbewuste te ontdekken en kennis te maken met de diepere spelonken van het zelf.