In 1926 vestigt de twintigjarige Dora Maar zich in Parijs, vastbesloten om naam te maken als surrealistisch fotografe. Alicia Dujovne Ortiz beschrijft in Dora Maar, gevangene van een blik een heel tijdperk dat loopt van Cocteau tot Lacan. Op haar meeslepende psychologische zoektocht laat ze dit boek terloops een belangrijke groep avant-gardekunstenaars en grote geesten de revue passeren, en schetst ze het intieme portret van een vrouwelijk icoon dat steeds mysterieus blijft en aan wie de hedendaagse kunstkritiek eindelijk de rol geeft die haar toekomst.