Voor de Tweede Wereldoorlog leerde de auteur van dit boek voldoende van de taal om tijdens de Japanse bezetting van Nederlands-Indië als krijgsgevangene ingezet te worden als tolk bij het spoorwegkantoor in Soerabaja. De ontdekking van zijn deelname aan een verzetsgroepje deed hem belanden bij de Japanse militaire politie, de Kempetai; daarna bij de Japanse krijgsraad in Batavia/Jakarta en in drie opeenvolgende gevangenissen. De Japanse capitulatie op 15 augustus 1945 bezorgde hem wel weer zijn vrijheid, maar er volgden nog tijden van uitputting en diepe wanhoop. Vooral door de beschrijving van zijn belevenissen bij de Kepetai en de krijgsraad is dit boek zonder meer een historisch document.