De vierde hand is kenmerkend voor Irvings soepele verteltrant. Vaste thema's als verlies, rouw, en verlossing door liefde worden ook ditmaal nader uitgewerkt, waarbij er ook een nieuw terrein wordt betreden: het boek geeft een indringend beeld van wat een nieuwe kans en de wil om te veranderen kunnen bewerkstelligen. John Irvings tiende roman lijkt aanvankelijk een komedie, of een satire of een scabreuze vlucht. Maar uiteindelijk is De vierde hand vooral even realistisch en ontroerend als al zijn voorafgaande werk.