Het verhaal gaat dat in het jaar 1631 in India een Mongoolse heerser, genaamd Shah Jahan, en zijn zwangere vrouw zaten te schaken. Plots greep de vrouw naar haar buik, ze had hevige pijnen en toegesnelde artsen konden niet voorkomen dat haar veertiende zwangerschap ook haar laatste zou zijn. Enkele minuten nadat zij een dochter baarde stierf zij. 'Toen ze haar laatste parel naar buiten bracht, leegde ze haar lichaam als een oester' schreef de officiële geschiedschrijver van het hof. Haar laatste verzoek aan haar man was dat hij niet zou hertrouwen en een mausoleum zou bouwen dat zou gelijken op het paradijs op aarde. Shah Jahan hield woord. Aan de oevers van de rivier Jumna liet hij een mausoleum bouwen dat niet alleen de hemel op aarde was, maar dat ook het beroemdste monument voor de liefde werd: de Taj Mahal. De Taj Mahal is het verhaal van de bouw van dit monument, maar vertelt ook de geschiedenis die eraan voorafging, de opkomst en ondergang van de Mongoolse heersers en de invloed van Mongoolse kunst, waarvan Rembrandt een groot verzamelaar was. Met het ritme van een Griekse tragedie en de emoties van een opera beschrijft Diane Preston een wereld vol machtige patriarchen, vrouwen die letterlijk vanachter zijden gordijnen het hof domineerden, en familieleden die samenzwoeren en moordden om de macht te grijpen, terwijl tegelijkertijd een monument voor eeuwige liefde verrees.