Op dertienjarige leeftijd is Zee Finch getuige van de zelfmoord van haar moeder Maureen. Het meisje groeit op als een wildebras, maar heeft op haar dertigste een veelbelovende toekomst als psychotherapeute. Dan krijgt ze een manisch-depressieve patiënte onder behandeling die grote gelijkenis vertoont met Maureen. Wanneer Zee niet kan voorkomen dat de patiënte zelfmoord pleegt, komen de pijnlijke herinneringen aan haar jeugd weer boven. Ze keert terug naar haar geboortedorp om met haar vader in het reine te komen. Maar de man lijdt aan parkinson en heeft permanente verzorging nodig. Zee ziet zich gedwongen die taak op zich te nemen, en tegelijkertijd het verleden onder ogen te zien.